Tag : Konwencja

Rozpoczynamy zapisy na III Kongres Osób z Niepełnosprawnościami. Spotkamy się 25 października w Warszawie, by wspólnie świętować piątą rocznicę obowiązywania w Polsce Konwencji ONZ i rozmawiać o zmianach w systemie wsparcia osób z niepełnosprawnościami.

Od 2015 r. spotykamy się na Kongresie Osób z Niepełnosprawnościami, by domagać się równych praw. Gwarantuje je nam Konwencja ONZ o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami, którą Polska ratyfikowała w 2012 r. Mimo to nasze prawo do godnego i niezależnego życia ciągle nie jest realizowane. A to znacząco utrudnia nam i naszym rodzinom codzienne funkcjonowanie. Dlatego naszym tegorocznym hasłem jest „ZA NIEZALEŻNYM ŻYCIEM”.

Cel III Kongresu

Głównym celem III Kongresu jest wypracowanie wytycznych dla nowego systemu wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Rozumiemy przez to:

• priorytety Strategii na rzecz osób z niepełnosprawnościami
• założenia dla ustaw wdrażających nowy system wsparcia.

W ten sposób nawiążemy do bieżących prac Rządu związanych między innymi ze Strategią Odpowiedzialnego Rozwoju i programem „Za życiem”.

Konwenty Regionalne

Wzorem lat ubiegłych Kongres poprzedzać będą spotkania konsultacyjne w regionach, tzw. Konwenty Regionalne. Odbędą się one w kilkunastu miastach w całej Polsce (aktualna lista tutaj).

Zdając sobie sprawę, że nie każdy będzie miał możliwość przyjechać do Warszawy aby wziąć udział w Kongresie, zapraszamy Państwa także do udziału w tych regionalnych spotkaniach. Konwenty Regionalne będą okazją do spotkania, wymiany poglądów, prezentacji pozytywnych przykładów z naszego środowiska oraz wypracowywania wspólnych postulatów.

Dlaczego warto przyjść na Kongres?

• Bo jeśli nie będziemy mówić o swoich sprawach, nikt nie zrobi tego za nas!
• Bo obecne w życiu publicznym osoby z niepełnosprawnościami można policzyć na palcach jednej ręki!
• Bo kobiety z niepełnosprawnościami są podwójnie dyskryminowane!
• Bo mamy dość biedy i braku miejsc pracy – minimalne wynagrodzenie nie jest godną płacą, a z renty trudno wyżyć!
• Bo wyjście z domu i dotarcie do sklepu, kina, urzędu, a nawet skorzystanie ze strony w Internecie jest często utrudnione lub niemożliwe!
• Bo tylko 9% budynków w Polsce jest architektonicznie dostępnych!
• Bo segregacja w edukacji nie może być podstawowym rozwiązaniem!
• Bo rodziny zostawione same sobie popadają w coraz większe problemy!
• Bo potrzebujemy solidarności we własnym środowisku!
• Bo Kongres może być początkiem zmiany społecznej!

Zapraszamy do uczestnictwa!

Na stronie konwencja.org znajdziecie Państwo formularz zgłoszeniowy dla uczestników III Kongresu. Prosimy o jego wypełnienie, gdyż liczba miejsc jest ograniczona.

Udział w Kongresie jest bezpłatny dla uczestników.

CHCESZ WIEDZIEĆ WIĘCEJ?

Odwiedź naszą stronę: www.konwencja.org

W każdej z powyższych spraw można kontaktować się z Panią Magdaleną Lubaś (kongres@konwencja.org).

18 września 2015 roku

Szanowny Pan

dr Andrzej Duda

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

Wiejska 10, 00-902 Warszawa

Szanowny Panie Prezydencie,

Jako przedstawiciele środowiska osób z niepełnosprawnościami i środowiska naukowego pragniemy pogratulować Panu wyboru na najwyższy urząd Rzeczypospolitej Polskiej i życzyć wytrwałości w realizacji konstytucyjnych zadań.

Doceniając podjęcie przez Pana Prezydenta dialogu ze środowiskiem osób z niepełnosprawnościami poprzez list z dnia 5 maja 2015 roku, sami również chcielibyśmy złożyć deklarację współpracy.

Wobec przypadającej 6 września trzeciej rocznicy ratyfikacji Konwencji o prawach osób z niepełnosprawnościami, pragniemy podkreślić wagę i potrzebę efektywnego wdrażania jej postanowień. Konwencja nakłada na Państwo obowiązek zapewnienia osobom z każdą niepełnosprawnością dostępności wszystkich aspektów życia – między innymi w zakresie zatrudnienia, edukacji, kultury, transportu, wymiaru sprawiedliwości, a także dostępności architektonicznej, informacyjnej oraz w komunikowaniu się
– z uwzględnieniem uniwersalnego projektowania. W związku z powyższym, chcemy zwrócić uwagę Pana Prezydenta na kilka kwestii wymagających pilnych i skoordynowanych działań władzy publicznej (we współpracy z przedstawicielami środowiska osób z niepełnosprawnościami), w tym podejmowanie inicjatyw ustawodawczych.

Czytając Pana list skierowany do osób z niepełnosprawnościami, z radością przyjęliśmy, że dostrzega Pan, jak ważnym aspektem dla osób z niepełnosprawnościami jest „równoprawny dostęp do sfery zatrudnienia”. Uznajemy to stanowisko jako deklarację Pana Prezydenta do wdrożenia art. 27 Konwencji, który wskazuje, że każda osoba z niepełnosprawnością ma prawo do pracy w otwartym środowisku. Należy zatem prowadzić politykę państwa tak, aby w pierwszej kolejności stworzyć każdej osobie z niepełnosprawnością szansę na zatrudnienie na otwartym rynku pracy. Istnieje niewielka grupa osób, które z uwagi na wieloraką lub niezwykle utrudniającą funkcjonowanie niepełnosprawność lepiej realizują swoją aktywność zawodową na chronionym rynku pracy i te osoby wymagają największego wsparcia w tej formie zatrudnienia. Jednakże w dobie osiągnięć medycyny, techniki i procesów rehabilitacji oraz zmian w podejściu do niepełnosprawności większość osób z niepełnosprawnościami przy odpowiednim wsparciu jest w stanie pracować na otwartym rynku pracy. Z tego względu, jak najbardziej wskazane jest stymulowanie i wspieranie procesów sprzyjających przechodzeniu osób z niepełnosprawnościami z chronionego na otwarty rynek pracy, który powinien z czasem stać się dominującą formą zatrudnienia tych osób.

W tym kontekście prosimy Pana Prezydenta o ponowne przeanalizowanie poglądu – wyrażonego w odpowiedzi na pytania portalu niepelnosprawni.pl – że jest Pan przeciwko utrzymaniu obecnej tendencji przechodzenia pracowników z niepełnosprawnościami z chronionego na otwarty rynek pracy, bardziej opowiadając się za równowagą.

Istnieje potrzeba wspólnego wypracowania strategii polityki społecznej wobec osób z niepełnosprawnościami (celów, obszarów, instrumentów, kryteriów wsparcia itd.), a w ślad za tym systemu orzecznictwa. Polityka ta nie może, jak to ma miejsce w świetle obecnie obowiązujących regulacji prawnych, koncentrować się na dysfunkcjach, deficytach i podkreślaniu, do czego osoba z niepełnosprawnością nie jest zdolna. Zgodnie z konwencyjną definicją niepełnosprawności, polityka ta powinna określać, w jaki sposób można i należy wesprzeć osobę z niepełnosprawnością w korzystaniu przez nią ze wszystkich wolności i praw człowieka na równych zasadach z innymi. Niezależne i aktywne życie osób z niepełnosprawnościami oznacza konieczność zmiany systemu wsparcia, uwzględniającego zróżnicowane i elastyczne rozwiązania, które nie będą skazywały osoby niepełnosprawnej na całkowitą zależność od członków swojej rodziny lub na pobyt w domu pomocy społecznej. Zmiana ta zapewniłaby także zdecydowanie bardziej godne życie osobom wspierającym osoby z niepełnosprawnościami, których trudną sytuację Pan Prezydent także zauważa (w miejsce słowa „opiekun” postulujemy korzystanie z określenia „osoba wspierająca”).

Bardzo trafnie zauważył Pan Prezydent w swoim liście potrzebę prowadzenia godnego życia oraz możliwość osobistego rozwoju osób z niepełnosprawnościami. Dla wielu z nich sposobem do osiągnięcia tego jest proces deinstytucjonalizacji. Polega on na powstawaniu oraz rozwoju alternatywnych wobec domów pomocy społecznej form mieszkalnictwa (mieszkania wspomagane, rodzinne domy pomocy) oraz wsparcia osób z niepełnosprawnościami w ich środowisku lokalnym, między innymi przez rozwój usług asystentów osobistych. Takie formy wsparcia istnieją, jednak nie w postaci rozwiązań systemowych, a głównie jako rozwiązania wypracowane i realizowane przez organizacje pozarządowe, co nie zapewnia ciągłości, systematyczności, kompleksowości i co za tym idzie – skuteczności wsparcia.

Ważną kwestią jest zastąpienie instytucji ubezwłasnowolnienia systemem wspieranego podejmowania decyzji przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną lub psychiczną. Taka zmiana nastąpiła w większości państw europejskich. Przyjęte przez nie regulacje pozwalają indywidualnie dostosować rozwiązania do możliwości każdej osoby i ukształtować zakres wsparcia z poszanowaniem woli osoby zainteresowanej w jak największym stopniu. Stanowisko organizacji międzynarodowych, a także Komitetu ONZ do spraw praw osób z niepełnosprawnościami jest w tej sprawie jednoznaczne
– ubezwłasnowolnienie narusza prawa człowieka i wyklucza z życia społecznego.

Znając stanowisko Pana Prezydenta na temat znaczenia rodziny w życiu każdego człowieka, chcielibyśmy zwrócić uwagę na fakt, że aktualnie polskie prawo uniemożliwia części osób z niepełnosprawnościami jej założenie. Nasze środowisko od dawna postuluje zmiany w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym mające na celu zniesienie zakazu zawierania małżeństw przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną lub psychiczną.

Obszerną listę zidentyfikowanych przez nasze środowisko problemów dotyczących wykluczenia i dyskryminacji osób z niepełnosprawnościami zawiera Społeczny Raport Alternatywny z realizacji Konwencji w Polsce, który wraz z kluczowymi postulatami pozwalamy sobie złożyć na ręce Pana Prezydenta. Stanowi on rezultat trwającej kilkanaście miesięcy pracy ponad 200 osób, które uczestniczyły w różnych etapach jego tworzenia. W proces powstawania Raportu zaangażowanych było kilkadziesiąt organizacji osób z niepełnosprawnościami i działających na ich rzecz, w tym największe i najbardziej reprezentatywne organizacje o zasięgu ogólnopolskim.

Szanowny Panie Prezydencie,

W swoich wystąpieniach podkreślał Pan nieodzowność nowego otwarcia w polityce społecznej, zauważenia głosu osób z niepełnosprawnościami i ich rodzin. Jako przedstawiciele środowiska osób z niepełnosprawnościami i środowiska naukowego bardzo liczymy na inicjatywę Pana Prezydenta. Jesteśmy gotowi włączyć się w każde przedsięwzięcie zmierzające ku wdrożeniu nowoczesnej polityki w tym obszarze.

Chcielibyśmy poznać dokładniej Pana plany w odniesieniu do poruszanej tematyki. Jeśli byłby Pan Prezydent otwarty na spotkanie z przedstawicielami środowiska osób z niepełnosprawnościami, chętnie wzięlibyśmy w nim udział.

Z wyrazami szacunku oraz wielką nadzieją, że zapowiadana przez Pana Prezydenta Dobra Zmiana obejmie również problematykę istotną dla osób ze wszystkimi rodzajami niepełnosprawności

Grzegorz Kozłowski, Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym

w imieniu własnym oraz następujących osób i organizacji:

1. Barbara Abramowska, Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym
2. Maciej Augustyniak, Fundacja Polska bez Barier
3. Katarzyna Azjan, Stowarzyszenie „Niepełnosprawność – Jeden Front”
4. Łukasz Banaszak, ekspert Polskiego Forum Osób Niepełnosprawnych w Europejskim Forum Osób Niepełnosprawnych
5. Dr Joanna Bartnicka, Pełnomocnik Dziekana Wydziału Organizacji i Zarządzania Politechniki Śląskiej ds. osób niepełnosprawnych.
6. Andrzej Bauman, Polskie Stowarzyszenie Diabetyków
7. Regina Bisikiewicz, Polski Instytut Otwartego Dialogu
8. Katarzyna Bogacka, SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny, Biuro ds. Zdrowia i Osób z Niepełnosprawnością
9. Magdalena Bojarska, Fundacja Pomocy Młodzieży i Dzieciom Niepełnosprawnym „Hej, Koniku”
10. Jerzy Borowiec, Pełnomocnik Rektora Politechniki Wrocławskiej ds. Osób Niepełnosprawnych
11. Ewa Brożek, Fundacja Parent Project Muscular Dystrophy
12. Bolesław Bryński, Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych i Ich Przyjaciół „Trwać w Nadziei”
13. Dr Marzena Buchnat, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Zakład Pedagogiki Specjalnej
14. dr hab. Iwona Chrzanowska, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
15. Dr hab. med. Andrzej Cechnicki, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Collegium Medicum, Katedra Psychiatrii, Zakład Psychiatrii Środowiskowej; Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Psychiatrii i Opieki Środowiskowej
16. Mariusz Cyrulewski, Uniwersytet Szczeciński, Zakład Strategii i Bezpieczeństwa Europejskiego
17. Dr hab. Beata Cytowska, Uniwersytet Wrocławski, Instytut Pedagogiki, Zakład Edukacji Osób z Niepełnosprawnością
18. Dominik Czerkawski, Stowarzyszenie Studentów z Niepełnosprawnościami Politechniki Poznańskiej „Nieprzeciętni”
19. Joanna Czopek, Stowarzyszenie Na Rzecz Osób Niepełnosprawnych „SZANSA”
20. Anna Maria Dukat, Business Centre Club
21. Roman Durda, Pełnomocnik Rektora ds. Studentów Niepełnosprawnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
22. Ryszard Dziewa, Fundacja „Świat według Ludwika Braille’a”
23. Rafał Dziurla, Polska Unia Zatrudnienia Wspomaganego
24. Dr Ilona Fajfer-Kruczek, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Zakład Pedagogiki Specjalnej w Cieszynie
25. Anna Florek, Fundacja CZAS DZIECIŃSTWA
26. dr hab. Zenon Gajdzica, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Zakład Pedagogiki Specjalnej w Cieszynie
27. Agata Gawska, Fundacja Aktywizacja; Sieć Pozarządowych Instytucji Rynku Pracy
28. Dr hab. Barbara Gąciarz, Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie, Wydział Humanistyczny
29. Dr Zbigniew Głąb, Stowarzyszenie Projektowo Badawcze „Instytut Działań Społecznych”
30. Anna Góral, Stowarzyszenie Inicjatyw Kobiecych
31. Anna Grabowska, Fundacji „Promyk Słońca”
32. Elżbieta Graf, Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną „Kamienna Tęcza”
33. Paweł Gwóźdź, Komisja Dialogu Obywatelskiego ds. Wdrażania Konwencji o Prawach Osób Niepełnosprawnych przy Urzędzie Miasta Łodzi
34. Agnieszka Haremska, Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Autyzmem ProFUTURO
35. Dominika Hoft, Zrzeszenie Studentów Niepełnosprawnych Uniwersytetu Adama Mickiewicza „Ad Astra”
36. Hanna Hybicka, Polskie Towarzystwo Stomijne POL-ILKO
37. Małgorzata Jarosz-Jarszewska, Fundacja Polskich Kawalerów Maltańskich w Warszawie POMOC MALTAŃSKA
38. Alina Kaszkiel-Suska, Fundacja Oparcia Społecznego Aleksandry „FOSA”
39. Beata Kazimierczak, Stowarzyszenie na rzecz Propagowania Wspomagających Sposobów Porozumiewania się „Mówić bez Słów”
40. Grażyna Kierstan-Weiss, Wielkopolski Związek Inwalidów Narządu Ruchu
41. Lidia Klaro-Celej, Warszawskie Forum Inicjatyw na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną; doradca metodyczny m. st. Warszawy w zakresie kształcenia specjalnego
42. Dr Krzysztof Koman, Fundacja Pomocy Ludziom Niepełnosprawnym
43. Dr hab. Danuta Kopeć, Uniwersytet Adama Mickiewicz w Poznaniu
44. dr hab. Aniela Korzon, Dolnośląska Szkoła Wyższa, Polski Komitet Audiofonologii
45. Krzysztof Kotyniewicz, Fundacja Opatrzność
46. Dr hab. Beata Kowalska, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Instytut Socjologii
47. Dr Joanna Kowalska, Uniwersytet Warszawski
48. Maciej Kowalski, Spółdzielnia Socjalna FADO
49. Piotr Kowalski, Fundacja Sudsidium
50. Jolanta Kramarz, Fundacja Vis Maior
51. Ewa Krawczyk, Fundacja Pomóż Innym
52. Katarzyna Krawczyk, Fundacja KSK
53. Dr Paweł Kubicki, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
54. Dr hab., prof APS Małgorzata Kupisiewicz, Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, Instytut Pedagogiki Specjalnej, Zakład Surdopedagogiki
55. Piotr Kuźniak, Fundacja Imago
56. Lidia Lempart, Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci z Wadą Słuchu ORaToR
57. Agnieszka Lewonowska-Banach, Rada ds. Zdrowia Psychicznego przy Ministerstwie Zdrowia
58. Filip Loba, Rada Studentów z Niepełnosprawnością Politechniki Łódzkiej; Komisja ds. niepełnosprawności Parlamentu Studentów RP
59. Dr Katarzyna Lis, Pełnomocnik Rektora ds. Osób Niepełnosprawnych Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu
60. Kajetana Maciejska-Roczan, Polski Związek Głuchych
61. Marek Mackiewicz, University of Sheffield
62. Justyna Mańkowska, Fundacja na Rzecz Rozwoju Audiodeskrypcji KATARYNKA
63. Dr hab. Barbara Marcinkowska, Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, Instytut Pedagogiki Specjalnej
64. Justyna Markitoń, Biuro ds. Osób Niepełnosprawnych Uniwersytetu Szczecińskiego
65. Monika Mazur-Rafał, Fundacja Humanity in Action Polska
66. Zenon Michajłowski, Stowarzyszenie IDEA 2000
67. Bartosz Mioduszewski, WRZOS Wspólnota Robocza Związków Organizacji Socjalnych
68. Mariusz Mituś, Podkarpacki Związek Organizatorów Zakładów Aktywności Zawodowej
69. Dariusz Mokosa, Instytut Independent Living – International Team on Wheelchairs
70. Tomasz Musielski, Łódzki Sejmik Osób Niepełnosprawnych
71. Anna Nowak, Stowarzyszenie na Rzecz Dzieci i Młodzieży z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym
72. Artur Nowakowski, Stowarzyszenie Verba Veritatis
73. Katarzyna Ośmiałowska, Centrum Kształcenia Języka Migowego
74. Małgorzata Pacholec, Polski Związek Niewidomych
75. Paweł Parus, Stowarzyszenie Klub Kibiców Niepełnosprawnych; Dolnośląska Wojewódzka Społeczna Rada ds. Osób Niepełnosprawnych
76. dr hab. Mirosław Patalon, Akademia Pomorska w Słupsku
77. Piotr Pawłowski, Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji; Fundacja Integracja
78. Mikołaj Piekut, Pełnomocnik Rektora i Kanclerza ds. Osób Niepełnosprawnych Wyższej Szkoły Gospodarki w Bydgoszczy
79. Dr hab., Prof. UKW Dorota Podgórska-Jachnik, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy; Miejska Społeczna Rada ds. Osób Niepełnosprawnych w Łodzi
80. Anna Puławska-Rodzik, Fundacja Eudajmonia
81. Małgorzata Radziszewska, Stowarzyszenie Kobiet Niepełnosprawnych One.pl
82. Krzysztof Peda, Stowarzyszenie Twoje Nowe Możliwości
83. Barbara Planta, Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących w Krakowie
84. Dr Anna Rdest, Fundacja Instytut Rozwoju Regionalnego
85. Dr hab. Marek Rembierz, Uniwersytet Śląski w Katowicach
86. Filip Rodzik, Klub Sportowy Skorpion Polkowice
87. Dr Katarzyna Roszewska, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Wydział Prawa i Administracji
88. Dr Mirosław Rutkowski, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, Uniwersyteckie Centrum Wsparcia i Rehabilitacji
89. Anna Rutz, Fundacja Elektrownia Inspiracji
90. Dr Agnieszka Rymsza, Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Janusza Korczaka w Warszawie
91. Ilona Rzemieniuk, Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom z Ukrytymi Niepełnosprawnościami im. H. Aspergera „NIE-GRZECZNE DZIECI”
92. Jolanta Sałaj, Wrocławskie Stowarzyszenie Opieki Nad Dziećmi i Osobami Specjalnej Troski
93. Małgorzata Silny, Rada projektu Społeczny Raport Alternatywny
94. dr hab. Krystyna Slany, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Instytut Socjologii
95. Katarzyna Skalska, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Zespół ds. Studentów Niepełnosprawnych
96. Dr Wojciech Skiba, Uniwersytet Wrocławski, Wydział Nauk Społecznych
97. Ewa Sobocińska, Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych w Zduńskiej Woli
98. Elżbieta Sowa, Fundacja na Rzecz Niepełnosprawnych Dzieci, Młodzieży i Dorosłych „ZAPEWNIĆ PRZYSZŁOŚĆ”
99. Dr Joanna Staręga-Piasek, Instytut Rozwoju Służb Społecznych
100. Dr Monika Struck-Peregończyk, Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania z siedzibą w Rzeszowie
101. Dr hab., prof. UW Ryszard Szarfenberg, Uniwersytet Warszawski, Instytut Polityki Społecznej; Polski Komitet Europejskiej Sieci Przeciw Ubóstwu
102. Magdalena Szarota, Lancaster University; Society for Disability Studies
103. Dr Renata Szczepanik, Uniwersytet Łódzki
104. dr hab. Bogdan Szczepankowski, Polska Rada Języka Migowego
105. Małgorzata Szumowska, Niewidzialna Wystawa
106. Scholastyka Śniegowska, Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego
107. Joanna Sztobryn-Giercuszkiewicz, Politechnika Łódzka, Biuro ds. Osób Niepełnosprawnych
108. dr hab. Bogusław Śliwerski, dr h.c. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
109. Piotr Todys, Fundacja TUS
110. Beata Tomecka-Nabiałczyk, Stowarzyszenie Niepełnosprawnych Studentów i Absolwentów Uniwersytetu Łódzkiego
111. Dr Małgorzata Trojańska, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie
112. Jakub Waszak, Pełnomocnik ds. niepełnosprawności Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej
113. Aleksander Waszkielewicz, Fundacja Instytut Rozwoju Regionalnego
114. dr hab. Roman Wieruszewski, Polska Akademia Nauk, Instytut Nauk Politycznych, Poznańskie Centrum Praw Człowieka
115. Joanna Witkowska, Fundacja Pies Przewodnik
116. Aleksandra Włodarczyk, Fundacja Hipoterapia – Na Rzecz Rehabilitacji Dzieci Niepełnosprawnych
117. Aleksandra Włodarska vel Głowacka, Polska Fundacja Pomocy Dzieciom Niedosłyszącym – ECHO
118. Kinga Wojaczek, Stowarzyszenie Innowacji Społecznych „Ukryty Potencjał”
119. Dr Agnieszka Wołowicz-Ruszkowska, Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej; Special Interest Research Group on Parents and Parenting with Intellectual Disabilities, IASSIDD.
120. Krzysztof Wostal, Polska Fundacja Osób Słabosłyszących
121. Anna Woźniak-Szymańska, Koalicja na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością
122. Andrzej Wójtowicz, Biuro ds. Osób Niepełnosprawnych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie
123. Dr hab. inż. arch. Marek Wysocki, Politechnika Gdańska, Centrum Projektowania Uniwersalnego
124. Izabela Zabielska, Stowarzyszenie Otwarte Drzwi
125. Jacek Zadrożny, Fundacja Vis Maior
126. dr hab. Marzenna Zaorska, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Wydział Nauk Społecznych, Katedra Pedagogiki Specjalnej
127. Adam Zawisny, Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych i Osób Zagrożonych Wykluczeniem Społecznym „KOLOMOTYWA”
128. Dr Monika Zima-Parjaszewska, Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym
129. Krystyna Żaryn, SP ZOZ Szpital Bielański, Psychiatryczny Zespół Leczenia Środowiskowego
130. Katarzyna Żeglicka, Stowarzyszenie Strefa Wenus z Milo
131. Przemysław Żydok, Grupa ON Inclusion 14-20

Załączniki:

1. Społeczny Raport Alternatywny z realizacji Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o Prawach Osób Niepełnosprawnych przez Rzeczpospolitą Polską.
2. Postulaty wynikające ze Społecznego Raportu Alternatywnego z wdrażania zapisów Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o Prawach Osób Niepełnosprawnych.

Postulaty wynikające ze Społecznego Raportu Alternatywnego z realizacji Konwencji o Prawach Osób Niepełnosprawnych przez Rzeczypospolitą Polską

1. Ratyfikowanie Protokołu Fakultatywnego.
2. Likwidacja zakazu małżeństw wobec osób z niepełnosprawnościami.
3. Zmiana systemu ubezwłasnowolnienia na system wspieranego podejmowania decyzji.
4. Wypracowanie wspólnie ze środowiskiem strategii polityki społecznej wobec osób z niepełnosprawnościami (celów, obszarów, instrumentów i kryteriów wsparcia itd.), w tym mapy drogowej wdrażania Konwencji.
5. Zmiana definicji niepełnosprawności oraz dostosowanie systemu orzecznictwa (w tym do opracowanej strategii i Konwencji), jak i jego ujednolicenie.
6. Przeniesienie Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych do Kancelarii Premiera. Uczynienie go odpowiedzialnym horyzontalnie za polityką społeczną wobec osób z niepełnosprawnościami i koordynującym wszystkie ośrodki decyzyjne.
7. Oparcie prawodawstwa o zasady godności, autonomii i niezależnego życia.
8. Wspieranie aktywności osób z niepełnosprawnościami zamiast bierności. Zwiększenie udziału świadczeń i usług o charakterze kompensacyjnym, aktywizacyjnym i włączającym.
9. Indywidualizacja wsparcia.
10. Deinstytucjonalizacja – przejście od wsparcia w dużych instytucjach do wsparcia w środowisku lokalnym.
11. Zdecydowane rozszerzenie oferty usług publicznych.
12. Wzmocnienie wsparcia Państwa dla rodzin osób z niepełnosprawnościami.
13. Preferowanie otwartego rynku pracy.
14. Preferowanie i promowanie edukacji włączającej.
15. Włączenie środowiska osób z niepełnosprawnościami w procesy kształtowania polityki publicznej i stanowienia prawa, w tym zapewnienie odpowiedniego udziału w ciałach decyzyjnych.
16. Uchwalenie ustawy antydyskryminacyjnej zapewniającej osobom z niepełnosprawnościami kompleksową ochronę.
17. Ciągłe prowadzenie szkoleń podnoszących wiedzę na temat niepełnosprawności pracowników podmiotów realizujących zadania publiczne.
18. Likwidacja aborcji eugenicznej.
19. Usunięcie błędów w tłumaczeniu Konwencji.